Her türlü kombinimizin vazgeçilmez parçası: Tayt!  Hem spor yaparken, hem de günlük hayatımızda taytların kendine sağlam bir yer edindiği kesin. Peki doğru tayt seçimi nasıl olmalı?  “O tayt”ı seçerken dikkat etmemiz gerekenleri 4 başlık altında topladık:   1) KUMAŞ Tayt kumaşının nefes alabilen bir kumaştan üretilmesi çok önemli. Bir taytın koku yapmaması, kaşındırmaması, en başta da cilt sağlığımızı tehlikeye atmaması adına kumaş seçimine son derece özen gösterilmeli; titizlikle, en gelişmiş üretim teknolojileri kullanılarak üretilmiş kumaşlar kullanan markalar tercih edilmeli. Tayt vücudumuzu saran ve cildimizin tamamına temas eden bir ürün olduğu için, maliyeti düşürmek adına kullanılan kalitesiz kumaş ve boyalar maalesef...

Anlam arayışının cevabı herkese göre değişiyor. Kimileri uzun soluklu hislerinin en iyi haline odaklanırken kimileri anlamı, anlık keyiflerde buluyor. Kimileriyse hiçbir zaman bulamıyor ve bulunduğu  ortama, çevresine göre devamlı yeni baştan şekilleniyor. Düşünüyorum: Anlamı yanlış şeylerde mi bulmak daha kötü yoksa kaybolup hiç bulmamış olmak mı? Bulunduğun bazı ortamlarda anlık keyifler önemle vurgulanıyor ve sen de ona dahil olmazsan asla tam olarak eğlenmiş olmayacaksın ya da çok büyük şeyler kaçıracaksın gibi hissettiriliyor olabilirsin. Bu tarz vurgular bana anlam arayışını hatırlatıyor. Anlamı; insanlara, olaylara ya da ortamlara bağlayanlar kolayca uyum sağlayıp sorgulamadan harekete geçebiliyor çünkü ancak yapılana uyum sağladığında mutlu olabileceğine inanıyorlar. Tekrar yalnız...

Bu aralar, hep, hayatının sorumluluğunu büyük bir cesaretle alabilmiş ve bu cesareti alırken kendisini daha da cesaretlendirecek, ona şefkatle eşlik edecek insanlara hayatında olabilmeleri için izin vermiş insanlarla karşılaşıyorum. İnanılmaz ilham  alıyorum. Sonrasında kendime dönüp bakıyorum: Bunun ne kadarını yapabiliyorum? Daha iyisini yapabilmem nasıl mümkün?   Hayatının tüm sorumluluğunu üstlenebilmek, isteklerine giden kapayı aralıyor. O kapıyı aralamak içinse cesaret gerekiyor. Çoğu zaman o cesaretten sonunu kestiremediğimiz durumlar sebebiyle kendimizi alıkoyuyoruz. "Başlarsam ne olur? iyi gider mi? sorumluluklar ağır gelir mi?" gibi endişeler yola çıkmayı zorlaştırabiliyor. Fakat bütün bu belirsizlikleri kabul etme cesareti göstermek daha ait hissettiğin bir hayata kavuşmanı sağlıyor. ...

Belirli periyotlarla  kendimize, isteklerimize, hedeflerimize dönüp bakmamız ve hedefleri yenilememiz gerektiğini düşünüyorum. Kendimizi gerçekten tanıdığımızda, gelişim alanlarımız bildiğimizde daha gerçekçi ve net hedefler koyabiliriz. Peki sen kendini tanıyor ve isteklerini biliyor musun? Kendini gerçekten bilmediğinde/tanımadığında kayboluyorsun. Yaşadığımız hayatı anlamlandırmak ise kendini ve isteklerini bilmek, gelişim alanlarının farkında olarak harekete geçmekle mümkün oluyor. Yunus Emre'nin bu sözü kendinimizi tanımanın değerini çok güzel anlatıyor:    “İlim ilim bilmektir, ilim kendin bilmektir.Sen kendini bilmezsin, ya nice okumaktır.”   Kendini bildiğinde ise daha emin adımlarla yol katedebiliyorsun. Nerde düşeceğini öngörebilirsen yumuşak düşüşler yaşıyorsun ve nerde iyi olduğunu bilirsen orda daha çok parlayabiliyorsun. Aynı zamanda, kendini tanıdığında...

Bundan bir yıl önceye kadar almayı tam olarak bilmeyen, kendimden vermeye odaklı yani daha verici bir enerjideyken son zamanlarda hayatımdaki alma - verme dengesini sağlayabildiğimi  hissediyorum. Sende durumlar nasıl? Alma verme dengesi bozulduğunda bunu hayatımızın birçok alanında görebiliriz fakat en çok, kurduğumuz sosyal ya da duygusal ilişkilerde bunu hissederiz. O yüzden kendimizdeki alma verme dengesine daha duygusal açıdan bakmamızda fayda var.   Bahsettiğimiz denge sevgi, yardımlaşma ya da saygı gibi çeşitli duygular olabilir. Bu duyguların tek taraflı olmaması, aldığımız kadar verebildiğimiz ve verebildiğimiz kadar aldığımız ilişkiler kurabilmek bizi dengede tutuyor. Açık iletişim kurmak ya da kurmaya gönüllü olmak ise bu dengeyi sağlamakta bize çok yardımcı...

Her hafta kendimizi geliştirebileceğimiz alanları, değiştirebileceğimiz bakış açılarımızı ya da  durumları konuşuyoruz. Peki bu hafta kendimize değiştiremeyeceğimiz şeylerin perspektifinden bakmaya ne dersin? Kendi gelişimimiz için, eksik olduğumuz şeyleri tamamlamak ya da iyi gitmediğini düşündüğümüz şeylerin yerine doğrularını koymak çok önemliyken değiştiremeyeceğimiz şeyleri fark etmek de bir o kadar önemli. Çünkü değiştiremeyeceğimiz şeyleri fark etmezsek onlarla mücadele etmeye başlıyoruz, emek harcıyoruz fakat bu aynı zamanda boşa kürek çekmek demek oluyor.   Değiştiremeyeceğin şeyleri fark edip kabul etmenin bir adım ilerisi ise onlardaki iyi yanları görmek. Her şeyde olduğu gibi onların da mutlaka iyi tarafları var o yüzden bardağın dolu tarafından bakmaya...

Bu aralar sık sık kendime sonuç odaklı değil süreç odaklı olmayı hatırlatıyorum. Süreçten alacağım öğretilere  odaklandığımda çok daha keyifli bir hayat deneyimlemeye başlıyorum. Sence sonuca değil sürece odaklanmanın yolları nelerdir? Hayalini kurduğumuz, olmasını çok istediğimiz birçok şey var ve hep olacaklar. Bir adım ötesini düşünmek hepimizin benzini. Fakat daha sürdürülebilir bir hayat yaşamak istiyorsak benzin doldurmak yerine kendimizin elektrikli versiyonuna geçebiliriz 🙂   Sadece isteklerimizin olup olmadığına bakmak, onlar olurken ya da olmazkenki süreçte öğrendiklerimizi çöpe atmak demek oluyor. Diğer yandan, istediğimiz şeylerin peşinden koşarken karşılaştıklarımıza ve her şeyden önemlisi karşılaştıklarımıza verdiğimiz tepkilerimize baktığımızda ise bol öğretili bir süreç bize göz...

Zaman zaman, elimden bir şey gelmeyen durumlar için kaygılanırken buluyorum kendimi. Bu kaygıların duruma ve bana hiçbir  faydası olmadığı gibi, üstüne üstlük tüm enerjim tükeniyor. Senin de kendini böyle anlarda bulduğun oluyor mu? Doğamız gereği aslında elimizden hiçbir şey gelmeyecek durumlar için endişelenip sinirlenebiliyoruz. Bu endişelerin belli bir oranda varolması anlaşılabilir bir durum fakat sınırı aştığı zamanlarda yıpratıcı hale gelebiliyor ve umut halini korumak zorlaşabiliyor.   Fakat bu durumları, anları fark ettiğimizde onların önüne geçebiliyoruz ve yerine umut halini koyabiliyoruz. Endişelerden arındıkça, umut halini korudukça ise verimli olabiliyor, hayatı daha üretken karşılıyoruz.   Endişeli hissettiğimiz durumlarla baş edebilmenin bir yolu var,...

Haftalık yazılarla ve bloglarla sizlerle buluşuyor olmak; şimdiye kadar yazmaktan, insanlara seslenmekten hep kaçmış olan içimdeki Çiğdem için büyük cesaret isteyen bir süreçti. O cesareti içimdeki güçle tanıştırdığımda ise ortaya hayallerimin ötesinde içerikler çıktı🙂 Peki senin de başlamayı çok isteyip cesaret edemediğin şeyler var mı hayatında? İçten içe çok isteyip bir türlü başlayamadığın her şey aslında sana içindeki gücü hatırlatıyor. Zihnini korkular ve endişeler kapladığında onları bir kenara bırakıp odağını cesaretine getirebilirsin. Cesaret içindeki güçten geliyor ve içindeki gücü fark ettiğinde süreç kendiliğinden başlıyor.    Uzun süredir düşündüğün ve bir türlü başlamaya cesaret edemediğin bir şey varsa büyük resmi düşünmek...

Son zamanlarda tüketim üzerinde düşündüğümde sosyal medyanın dezavantajlarını fark ediyorum. Devamlı bir şekilde  tüketime yönlendirilmekten ciddi anlamda etkileniyoruz. Senin de aslında hiç ihtiyacın olmayan şeyleri satın almak istediğin oluyor mu? Her gün sosyal medyada zaman geçiriyoruz ama çoğu zaman ordan etkilendiğimiz şeylerden bihaber oluyoruz. Bilinçsiz tüketim ise bunlardan biri. Bir story ya da post ile gördüğümüz şeyleri yalnızca şekline, rengine, görüntüsüne bakarak almak istiyoruz.   Hatta bazen öyle anlamalar yüklüyoruz ki almak istediğimizi aldığımızda ancak yeterli, mutlu ya da güzel olacağımızı düşünüyoruz. Halbuki kendi değerimizi ne bir eşyada ne de bir başkasının gözünde bulabiliriz, kendi değerimizi yalnızca kendimiz belirleriz. Bütün tüketim...

Bir şeylerin olmasını çok istediğimde sonsuz olasılıkları unutarak beni yalnızca kafamdaki senaryonun mutlu edeceğine  inandığım oluyor.   Bu oldukça yorucu ve sağlıksız bir süreç, peki sonsuz ihtimallere kucak açtığımızda neler olur? Hayal kuruyoruz, istiyoruz, bu çok normal - fakat bazen kafamızdaki isteklere çok takılı kalabiliyoruz. İstediğimiz şeyler aynen hayal ettiğimiz gibi olmazsa mutlu olmayacakmış ya da olmasının tek bir yolu varmış gibi hissediyoruz. Böyle zamanlarda evrenin sunduklarının sonsuz olduğunu hatırlamak bizi dengeye getirecektir. Çünkü biz hayata nereden bakarsak her şey bize oradan geliyor. Sevgiden, sonsuz olasılıkların bizi mutlu edeceğinden bakarsak olan çoğu şeyden büyük bir keyif alıyoruz.   Kendine “Sonsuz...

Bu ayın da sonuna gelirken şükür hali üzerine biraz konuşmak istedim. Bence bir soluklanıp sahip olduklarımıza teşekkür etmek yürüdüğümüz yolu aydınlatıyor,  sence de öyle mi? Şükür, enerjimizi ve frekansımızı artırmak için bilinen en etkili yöntemlerden biri. Peki frekansımız artınca ne oluyor? Çabasızca kendimizle memnun olmaya başlıyor, iyileşiyor, şifalanıyor, istediklerimizi kovalama halinden çıkıp istediklerimizi kendimize çekme haline geçiyoruz.   Bu hale geçmek nasıl mümkün derseniz, her şey gibi düzenli pratikle. Hayatınızda varlığına teşekkür ettiğiniz 3 şeyi her sabah not etmek bunun en "klişe" ama etkili yollarından. Günlük konuşma dilinde şikayet etmek yerine memnuniyet ve teşekkürü seçmek ve olanın içindeki güzelliği görmeye çalışmak...